Filologia polska
Strona kierunku: https://wh.uwm.edu.pl/filologiapolska/logopedia
Efekty uczenia się dla kierunku Filologia polska
1. Przyporządkowanie kierunku studiów do dziedzin/y nauki i dyscyplin/y naukowych/ej lub dziedzin/y sztuki i dyscyplin/y artystycznych/ej: kierunek przyporządkowano do dziedziny nauk humanistycznych, dyscyplin naukowych: językoznawstwo (51%), literaturoznawstwo (49%), dyscyplina naukowa wiodąca: językoznawstwo.
2. Profil kształcenia: ogólnoakademicki.
3. Poziom kształcenia i czas trwania studiów/liczba punktów ECTS: studia pierwszego stopnia (6 semestrów) – 180 ECTS.
4. Numer charakterystyki poziomu Polskiej Ramy Kwalifikacji – 6.
5. Absolwent: posiada wiedzę i umiejętności w zakresie przedmiotów kształcenia ogólnego i przedmiotów stanowiących fundament wykształcenia humanistycznego oraz podstawową wiedzę z zakresu filologii polskiej – nauki o języku i literaturze. Rozumie i umie analizować zjawiska i procesy literackie, językowe i kulturowe przeszłości oraz współczesności. Umie posługiwać się językiem specjalistycznym z zakresu literaturoznawstwa i językoznawstwa. Potrafi gromadzić i przetwarzać informacje, samodzielnie poszerzać swoją wiedzę oraz rozwiązywać problemy zawodowe. Zna język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy. Absolwent może podjąć pracę w szkole (po ukończeniu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela) ma możliwość poszerzenia wiedzy zdobytej w ramach przedmiotów z bloku podstawowego, a przede wszystkim dyskusji na temat arcydzieł filmowych, muzycznych i plastycznych. Dzięki prowadzonym zakresom kształcenia oraz odbytym praktykom może podjąć pracę w redakcjach czasopism i środkach masowego przekazu, instytucjach oświatowych oraz kulturalnych, bibliotekach, wydawnictwach, działach personalnych i szkoleniowych. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia oraz kształcenia w ramach studiów podyplomowych.
5.1 Tytuł zawodowy nadawany absolwentom: licencjat.
6. Wymagania ogólne. Do uzyskania kwalifikacji pierwszego stopnia wymagane jest osiągnięcie wszystkich efektów uczenia się.
PRAKTYKA:
1. Praktyka psychologiczno-pedagogiczna
Cel kształcenia: przygotowanie do zadań praktycznego wykonywania zawodu nauczyciela ze szczególnym uwzględnieniem roli wychowawcy klasy i prowadzenia uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
Treści kształcenia: praktyka psychologiczno-pedagogiczna służy uruchomieniu wiedzy uzyskanej podczas zajęć z psychologii i pedagogiki ogólnej w procesie obserwacji i refleksji nad procesem edukacyjnym. Pozwala określić miejsce nauczyciela i podmiotu jego zabiegów w przebiegu złożonej i wieloaspektowej relacji wzajemnej.
Efekty uczenia się:
Wiedza (zna i rozumie): zadania charakterystyczne dla szkoły lub placówki systemu oświaty oraz środowisko, w jakim one działają; organizację, statut i plan pracy szkoły, program wychowawczo-profilaktyczny oraz program realizacji doradztwa zawodowego; zasady zapewniania bezpieczeństwa uczniom w szkole i poza nią.
Umiejętności (potrafi): wyciągać wnioski z obserwacji pracy wychowawcy klasy, jego interakcji z uczniami oraz sposobu, w jaki planuje i przeprowadza zajęcia wychowawcze; wyciągać wnioski z obserwacji sposobu integracji działań opiekuńczo-wychowawczych i dydaktycznych przez nauczycieli przedmiotów; wyciągać wnioski, w miarę możliwości, z bezpośredniej obserwacji pracy rady pedagogicznej i zespołu wychowawców klas; wyciągać wnioski z bezpośredniej obserwacji pozalekcyjnych działań opiekuńczo-wychowawczych nauczycieli, w tym podczas dyżurów na przerwach międzylekcyjnych i zorganizowanych wyjść grup uczniowskich; zaplanować i przeprowadzić zajęcia wychowawcze pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych; analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
Kompetencje społeczne (jest gotów do): skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych i z nauczycielami w celu poszerzania swojej wiedzy.
Forma prowadzenia zajęć: praktyka (40 godzin).
2. Praktyka przedmiotowo-metodyczna
Cel kształcenia: przygotowanie do zadań praktycznego wykonywania zawodu nauczyciela polonisty ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki nauczanego przedmiotu, jego roli w kształtowaniu osobowości wychowanka i przygotowania uczniów do uczestniczenia w kulturze polskiej, europejskiej i światowej. Świadomość potrzeby indywidualizowania zadań szczególnie w odniesieniu do uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych, w tym wybitnie zdolnych i potrzebujących dodatkowego wsparcia.
Treści kształcenia: praktyka przedmiotowo-metodyczna służy uruchomieniu wiedzy i umiejętności uzyskanych w procesie edukacji nauczycielskiej, w tym szczególnie podczas zajęć z dydaktyki przedmiotu język polski. Kształcenie postawy refleksyjnego praktyka w procesie obserwacji i analizy procesu edukacyjnego, a także własnych działań i ich efektów w interakcji z uczniem. Pozwala określić miejsce nauczyciela polonisty i podmiotu zabiegów edukacyjnych w przebiegu złożonej i wieloaspektowej relacji wzajemnej z uczniem i jego rodzicami oraz innymi pracownikami szkoły.
Efekty uczenia się:
Wiedza (zna i rozumie): zadania dydaktyczne realizowane przez szkołę lub placówkę systemu oświaty; sposób funkcjonowania oraz organizację pracy dydaktycznej szkoły lub placówki systemu oświaty; rodzaje dokumentacji działalności dydaktycznej prowadzonej w szkole lub placówce systemu oświaty.
Umiejętności (potrafi): wyciągnąć wnioski z obserwacji pracy dydaktycznej nauczyciela, jego interakcji z uczniami oraz sposobu planowania i przeprowadzania zajęć dydaktycznych; aktywnie obserwować stosowane przez nauczyciela metody i formy pracy oraz wykorzystywane pomoce dydaktyczne, a także sposoby oceniania uczniów oraz zadawania i sprawdzania pracy domowej; zaplanować i przeprowadzić pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych serię lekcji lub zajęć; analizować, przy pomocy opiekuna praktyk zawodowych oraz nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk.
Kompetencje społeczne (jest gotów do): skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk zawodowych i nauczycielami w celu poszerzania swojej wiedzy dydaktycznej oraz rozwijania umiejętności wychowawczych.
Forma prowadzenia zajęć: praktyka (120 godzin).
3. Praktyka zawodowa
Cel kształcenia: kształcenie umiejętności wykorzystania wiedzy zdobytej na studiach; poznanie organizacji, struktur i sposobu funkcjonowania instytucji, przedsiębiorstw, organizacji pozarządowych; kształtowanie odpowiedniego stosunku do zawodu i obowiązków z nim związanych; wdrożenie do pracy w zespole oraz odpowiedzialności za powierzone zadania; pobudzenie aktywności studentów.
Treści merytoryczne: Przebieg praktyki uzależniony jest od miejsca i formy jej odbywania.
Przykładowe miejsca odbywania praktyk: państwowe instytucje kulturalne, zajmujące się animacją i upowszechnianiem kultury: teatry, muzea, archiwa, domy i ośrodki kultury, izby pamięci, izby regionalne, ośrodki informacji kulturalnej, jak również fundacje i organizacje pożytku publicznego; wydawnictwa i środki masowego przekazu oraz inne jednostki zajmujące się działalnością zarówno komercjalną, jak i prowadzące niekomercjalne działania z zakresu animacji i popularyzacji kultury.
Efekty uczenia się:
Wiedza (zna i rozumie): wiedzę na temat funkcjonowania instytucji kulturalnych, społecznych, itp.
Umiejętności (potrafi): korzystać z wiedzy przekazywanej podczas praktyki.
Kompetencje społeczne (jest gotów do): wykorzystać przyswojoną podczas studiów wiedzę i umiejętności podczas trwania praktyki w wybranym przez siebie miejscu.
Forma prowadzenia zajęć: praktyka (160 godzin).